Archery

 ในวันนี้สำหรับคุณดาว ผู้ซึ่งผูกพันกับการยิงธนูมากว่า 14 ปี และติดทีมชาติไทยมากว่า 9 ปี ได้บอกกับเราว่า จากเด็กที่เรียนจบจากต่างประเทศและฝันอยากเป็นนักกีฬาเท่ๆเหมือนคนอื่น กลายเป็นว่าได้ค้นพบเสน่ห์บางอย่างที่.  ซ่อนอยู่ในการยิงธนู ที่มากกว่าแค่การแต่งคันธนูให้สวยงาม นั่นก็คือ

          “การเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้รู้จักธรรมชาติของตัวเอง” 

                         เพราะการยิงธนูนั้น “เรา…เล่นคนเดียว” 

”ถ้าให้พูดตรงๆ การยิงธนูตรงกับความเป็นตัวผมเลยครับ มันเป็นกีฬาที่เล่นคนเดียวนะไม่ต้องพึ่งคนอื่น ไม่ได้ว่าแบบพึ่งคนอื่นไม่ดีนะครับ แต่มันทำให้เราได้อยู่กับตัวเอง แม่นไม่แม่นก็อยู่ที่เรา ไม่มีบุคคลที่สามมาเกี่ยว ไม่ต้องเรียนรู้คู่แข่งคนไหน รู้เท่าทันตัวเองก็พอ ซึ่งการอยู่กับตัวเองและความคลาสสิกของมันนี่แหละที่ผมว่ามีความน่าหลงใหลอยู่”  แต่ในข้อดีของการรู้จักธรรมชาตินั้น มันคือ ความพยายามอย่างมากที่ต้อง “ฝืนธรรมชาติ”

แม้มนุษย์เราจะรู้จักธรรมชาติของตัวเองมากเท่าไหร่ แต่มนุษย์ทุกคนล้วนถูกควบคุมด้วยธรรมชาติอีกหนึ่งอย่างก็คือ “ความรู้สึก” เพราะมนุษย์ไม่ใช่เครื่องจักรกล ดังนั้นการยิงธนูจึงเป็นความท้าทายอย่างมากที่ต้องฝืนธรรมชาติของความรู้สึกทั้งร่างกายและจิตใจ ซึ่งเท่ากับว่าต้องใช้ทั้งความพยายามและความอดทน

“ผมบอกแบบนี้ครับ ธนูมันคือการฝืนธรรมชาติหมดเลยทั้งร่างกายและจิตใจ  อย่างร่างกายเนี่ยแกนหลักของธนูมันคือการทำซ้ำไปซ้ำมา ทุกๆวันของการฝึกซ้อมเราทำแบบเดิม ยิงท่าเดิม แต่ในความซ้ำเดิมมันคือความท้าทายมาก เพราะมนุษย์ไม่ใช่เครื่องจักร การจะทำสิ่งเดิมทุกครั้งมันเป็นไปไม่ได้ มันอาจจะใกล้เคียงแต่ไม่เหมือนกันทุกวันหรอกครับ มันขัดมันฝืนกับธรรมชาติของมนุษย์ มนุษย์เราขนาดก้าวเท้ายังไม่เท่ากันทุกก้าวเลย ดังนั้นมันคือการบังคับร่างกายให้ทำซ้ำเดิม คุมความรู้สึกเมื่อย ความรู้สึกเจ็บของกล้ามเนื้อให้ได้”