คำที่ได้ยินกันมาเสมอว่า เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ แต่ห้วงเวลาของการรอคอยที่จะเห็นเส้นชัย คงเปรียบได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่ต้องผ่านความยากลำบาก จากวันที่เดินเพียงลำพัง แบกความกดดันหลายทาง เพราะอยากเห็นสังคมดีขึ้น และการเดินทางท่ามกลางธรรมชาติอย่างมุ่งมั่น ทำให้คุณกรได้เห็นปลายทางแห่งความสุขและพบกับ “เพื่อน” ที่มีมุมมองแบบเดียวกัน

“ผมรู้ตัวว่าเป็นคนชอบทํากิจกรรม ชอบทํางานเชิงสังคม พอมาทําเกษตรอินทรีย์ มันเหมือนกับว่าเราอยากเห็นสังคมมันดี การทําเกษตรเป็นยานพาหนะ ขับพาเราไป ทําให้สังคมมันดี เมื่อก่อนมองภาพใหญ่มากอยากให้กาญจนบุรีเป็นเกษตรอินทรีย์ 100% แต่พอทําไปแล้วรู้สึกว่า โอ้โห! โจทย์มันใหญ่ ใหญ่เกินตัว เลยลดสเกลลงมาทําทีละเรื่อง พอเราทําไปได้สักพักหนึ่งในกาญจนบุรี เราก็เริ่มมีเพื่อนร่วมทางมากขึ้น มีกลุ่มที่รู้สึกว่าแพ้เมืองเพราะเขาบอกว่าเขาแพ้จากเมืองกรุงแล้วอยากกลับบ้าน บางคนอยากทําธุรกิจเกษตรอินทรีย์บ้าง แต่ผมก็บอกว่าถ้าอยากกลับบ้าน แล้วหาเงินจากการทําเกษตรมันอาจจะให้ไม่ได้นะ แต่ถ้าเกิดว่าอยากกลับไปลองใช้ชีวิตที่มันขนานกับธรรมชาติดู อยากได้ความเป็นมนุษย์เพิ่มขึ้นอาจจะได้ก็ได้ มันอาจจะไม่ตอบโจทย์บางคน แต่มันตอบโจทย์แบบนี้ รู้สึกว่าอบอุ่นขึ้นที่มีคนสนใจในสิ่งเดียวกัน มีเพื่อน มีคนที่มีความฝันเหมือน ๆ กัน ที่เมืองกาญจน์ตอนนี้เราก็มีเครือข่ายที่สนใจเรื่องนี้มากขึ้น บางส่วนอาจจะมองว่าก็ดีที่บ้านรักษ์ดินมารับซื้อสินค้า บ้านรักษ์ดินมาช่วยเรื่องการตลาด เรื่องการแปรรูป แต่บางคนเขาก็มองไกลมากกว่านั้นว่าอยากจะเดินคู่กันไปเรื่อย ๆ”